Εξέγερση ή κατάθλιψη

O Νίκος Κοτζιάς, καθηγητής στο Παν. Πειραιώς, πρώην πρόεδρος του ΙΣΤΑΜΕ και πρώην στενός συνεργάτης του πρωθυπουργού Γ. Παπανδρέου, σε συνέντευξή τον Στ. Κούλογλου του tvxs.gr, περιγράφει τον πρωθυπουργό περίπου ως όμηρο νεοφιλελεύθερων συνεργατών και πολιτικών, λέει ότι η λογιστική έχει μπεί πάνω από την πολιτική στην παρούσα διακυβέρνηση,  υπόστηρίζει ότι εναλλακτικές λύσεις υπήρχαν και υπάρχουν, και προειδοποιεί ότι έρχονται εξεγέρσεις και κατάθλιψη.

Σ.Κ.: Είχες πει σε ένα άρθρο ότι πάμε ή για κατάθλιψη ή για εξέγερση. Τελικά πού πάμε;

Ν.Κ.: Αυτό που φοβάμαι εγώ είναι ότι ένα κομμάτι θα πάει κατάθλιψη και ένα άλλο θα περάσει πρώτα από την εξέγερση και αν είναι αδιέξοδη θα πάει στην κατάθλιψη. Και αυτό που χρειάζεται η κυβέρνηση είναι νομίζω να συνεννοηθεί με κοινωνικές δυνάμεις, να έχει τα αυτιά της ανοιχτά στα κινήματα, και στο βαθμό που μπορεί και είναι ικανή να υιοθετήσει μια συναίνεση μαζί τους σε ορισμένα αιτήματα, ώστε η εξέγερση να έχει αποτελέσματα και να μην οδηγήσει στην κατάθλιψη.

Διότι πέρα από την κοινωνική πολιτική ανάλυση, το μεγάλο πρόβλημα είναι ότι είτε η εξέγερση είτε η κατάθλιψη θα είναι αρνητική για την οικονομία. Και οποιοδήποτε οικονομικό σχέδιο, όπως ξέρεις κι εσύ από τη μεγάλη σου πείρα, δεν μπορεί να έχει προοπτική αν έχει την κοινωνία απέναντί του κι αν η κοινωνία απεργεί, κινητοποιείται. Εγώ λέω καμιά φορά σε φίλους μου που είναι στην κυβέρνηση «παιδιά αν απεργήσει συνολικά η χώρα 2 εβδομάδες είναι 4% του ΑΕΠ», άρα όλο το σχέδιο της κυβέρνησης είναι εκτός τόπου και χρόνου. Είναι πολύ απλός ο αριθμός, είναι 52 οι εβδομάδες, 50 ας πούμε που δουλεύουνε, 2 απεργούνε, ίσον 4%. Δεν τον κάνουνε αυτόν τον απλό λογαριασμό, ενώ οφείλουν.

Βασίλης Μαρκεζίνης: Ελλοχεύει ο κίνδυνος απεμπολήσεως κυριαρχικών μας δικαιωμάτων

Εν όψει της επίσκεψης του Τούρκου πρωθυπουργού Ταγίπ Ερντογάν, ο Βασίλης Μαρκεζίνης αναλύει τους αδύναμους κρίκους στην εξωτερική πολιτική της αδύναμης κυβέρνησης Παπανδρέου.

Παραμένω πεπεισμένος ότι ο ελληνικός λαός, αν και καθημαγμένος κοινωνικο-οικονομικά και τρομοκρατημένος πολιτικά από την απειλή του πολέμου, κάποια μέρα θα αντιληφθεί ότι πίσω από την αθώα ιδέα των «φιλικών συνομιλιών» ελλοχεύει ο κίνδυνος απεμπολήσεως κυριαρχικών μας δικαιωμάτων.