Το κρυφό διαπραγματευτικό χαρτί της Ελλάδας για το χρέος της

Ο οικονομολόγος Πάνος Παναγιώτου, διευθυντής ΕΚΤΑ. περιγράφει πώς το παλιό χρέος, διεπόμενο από το ελληνικό δίκαιο, μετά το Μνημόνιο μετασχηματίζεται σε νέο χρέος, διεπόμενο από το βρετανικό δίκαιο, με εμπράγματες ασφάλειες στη δημόσια περιουσία. Και εξηγεί πως υπάρχει ακόμη χρόνος η Ελλάδα να απαλλαγεί από αυτό το απεχθές χρέος. (από το sofokleous10.gr)

Η Ελλάδα βρέθηκε στο επίκεντρο της κρίσης με συνολικό χρέος ύψους, περίπου, 319 δις ευρώ, τα 296 δις από τα οποία διέπονται από το ελληνικό δίκαιο. Μετά την προσφυγής της στο ΔΝΤ και της αίτησης για δανεισμό από την ΕΕ, οδηγήθηκε στην υπογραφή δανειακών συμβάσεων ύψους 110 δις ευρώ, με νέους, μη συμφέροντες, όρους. Τα δάνεια αυτά, ωστόσο, χρησιμοποιούνται και θα χρησιμοποιηθούν για την αποπληρωμή τμήματος του αρχικού χρέους της, των 319 δις ευρώ. Αυτό σημαίνει, ουσιαστικά, πως η Ελλάδα ανταλλάσσει παλιό χρέος, το οποίο διέπεται από ελληνικό δίκαιο και στο οποίο δεν υπάρχουν εμπράγματες ασφάλειες στη δημόσια περιουσία, με νέο χρέος, το οποίο διέπεται από το αγγλικό δίκαιο και στο οποίο υπάρχουν εμπράγματες ασφάλειες στη δημόσια περιουσία.

Επιπλέον, μετά την απόφαση της ΕΚΤ για την αγορά ελληνικών ομολόγων, έχουν πραγματοποιηθεί αγορές ύψους, περίπου, 25 δις ευρώ. Αυτό συνεπάγεται πως οι δανειστές μας, πουλούν ομόλογα από το παλιό χρέος στην ΕΚΤ, η οποία το αγοράζει με τη δέσμευση της Ελλάδας να τα καλύψει με τη δημόσια περιουσία της. Αν και τα ομόλογα αυτά εξακολουθούν να διέπονται από το ελληνικό δίκαιο, επιβαρύνονται, πλέον, με εμπράγματη ασφάλεια.

Ο συνδυασμός των δύο παραπάνω μηχανισμών απειλεί να οδηγήσει την Ελλάδα μέσα στα επόμενα 2-3 χρόνια, σε μία κατάσταση όπου από τη μία το χρέος της θα έχει αυξηθεί σημαντικά, σε σχέση με αυτό πριν τις συμφωνίες στήριξης, ενώ ένα μεγάλο ποσοστό του θα έχει μετατραπεί από υποκείμενο στο ελληνικό δίκαιο και χωρίς εμπράγματες ασφάλειες, σε υποκείμενο στο αγγλικό δίκαιο και με εμπράγματες ασφάλειες. Μία τέτοια εξέλιξη θα φέρει την Ελλάδα σε πολύ χειρότερη διαπραγματευτική θέση απ’ ότι πριν από την κρίση ή ακόμη και σήμερα, αφαιρώντας της σε πολύ μεγάλο βαθμό τα πλεονεκτήματα που έχει, τα οποία αναγνωρίζονται ως εξαιρετικά σημαντικά και σπάνια με βάση τις προαναφερόμενες σχετικές εκθέσεις.

Η αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους έχει ήδη ξεκινήσει στις 15 Ιουνίου, από τους πιστωτές των νοσοκομείων

Γράφει o Πάνος Παναγιώτου – διευθυντής ΕΚΤΑ.

Την ώρα που η Ελλάδα αρνείται κατηγορηματικά ότι υπάρχει περίπτωση αναδιάρθρωσης ή επαναδιαπραγμάτευσης όλου ή τμήματος του χρέους της και ενώ η πιθανότητα αυτό να συμβεί ή όχι απασχολεί καθημερινά εδώ και μήνες τα ελληνικά και τα διεθνή ΜΜΕ, παρέχοντας μία πρώτης τάξεως ευκαιρία στους διεθνείς κερδοσκόπους για παιχνίδια εκατοντάδων δισεκατομμυρίων ευρώ στην πλάτη της χώρας, μοιάζει να έχει ξεφύγει της προσοχής των ΜΜΕ αλλά όχι και των συμμετεχόντων στις χρηματοπιστωτικές αγορές, ότι η επίσημη αναδιαπραγμάτευση του ελληνικούς χρέους έχει, ήδη, ξεκινήσει στο εσωτερικό της χώρας, στις 15 Ιουνίου.

Σκουπίδια τα ελληνικά ομόλογα

Ο Πάνος Παναγιώτου, διευθυντής ΕΚΤΑ, αναλύει γιατί και πώς ο οίκος Moody’s υποβάθμισε τα ελληνικά ομόλογα στην κατηγορία των σκουπιδιών (junk bonds). Δημοσιεύθηκε εδώ.

Η νέα αυτή υποβάθμιση αποτελεί μία ακόμη νάρκη στην προσπάθεια της Ελλάδας να ορθοποδήσει και αναμένεται να πυροδοτήσει επιπλέον αύξηση του χρηματοπιστωτικού ρίσκου στην Ευρώπη, (εξαιρείται η Γερμανία και σε σημαντικό βαθμό η Γαλλία) κρατώντας, έτσι, ανοιχτό το προσφάτως δημιουργημένο χρηματιστηριακό δρόμο δύο λωρίδων, όπου από τη μία μεταφέρεται το χρηματοπιστωτικό ρίσκο από τις ΗΠΑ προς την Ευρώπη και από την άλλη ταξιδεύουν κεφάλαια από την Ευρώπη και τον υπόλοιπο κόσμο προς τις ΗΠΑ, με αποτέλεσμα οι επιρρεπείς στους χρηματοπιστωτικούς σεισμούς ευρωπαϊκές χώρες να πρέπει να προετοιμαστούν για επιπλέον πίεση σε αυτόν τον τομέα.

Ελληνική κρίση και περίεργες συμπτώσεις: Goldman Sachs, Fitch, Moody’s, S&P, Χ.Α.

Ομόκεντρους και τεμνόμενους κύκλους συμφερόντων και προσώπων σχηματίζουν οι γιγάντιοι χρηματοπιστωτικοί οργανισμοί, όπως η Goldman Sachs, και οι οίκοι αξιολόγησης, όπως οι Moody’s, Fitch και Standard & Poor’s.

Στην περίπτωση της Ελλάδας, οι κύκλοι αυτοί έδρασαν ταυτοχρόνως και σχεδιασμένα, με τα γνωστά αποτελέσματα. Η Goldman Sachs συμβούλευε την ελληνική κυβέρνηση, της ετοίμαζε πιστωτικά προϊόντα, και ταυτόχρονα χρησιμοποιούσε εσωτερική πληροφόρηση και πίεζε μέσω των θυγατρικών της οίκων αξιολόγησης, για να κερδοσκοπήσει εις βάρος της Ελλάδας, οδηγώντας την τελικά σε χρεοκοπία.

Τη δράση τους εξετάζει ο Πάνος Παναγιώτου, διευθυντής ΕΚΤΑ, σε ανάλυσή του δημοσιευμένη εδώ.

Στο διεθνές τραπεζοκεντρικό οικονομικό σύστημα, τα κράτη, μάλλον, δεν έχουν άλλη επιλογή από το να μάθουν καλά τη διάκριση μεταξύ χρηματιστηριακής και πραγματικής οικονομίας αλλά και τους πολύπλοκους τρόπους που αυτές οι δύο συνδέονται μεταξύ τους. Η Ελλάδα προσπαθεί να επιβιώσει μέσα σε αυτό το διφυές σύστημα από ιδρύσεως του ανεξάρτητου ελληνικού κράτους, το 1821 και το πετυχαίνει άλλοτε με μεγαλύτερη και άλλοτε με μικρότερη επιτυχία.

Το μυστικό έγκειται στην αναγνώριση και την κατανόηση των αδυναμιών του συστήματος ώστε να μπορέσει να γίνει όσο το δυνατόν σωστότερη εκμετάλλευση τους αλλά και στη συνειδητοποίηση της εγγενούς αδυναμίας των κρατών, τουλάχιστον των περισσότερων εξ αυτών, να κινηθούν εναντίον του είτε να προσπαθήσουν να το παρακάμψουν. Όσο περισσότερο πλησιάζουμε στο σήμερα τόσο μεγαλύτερη είναι η ανάπτυξη της χρηματιστηριακής οικονομίας και η επιρροή της στην πραγματική οικονομία. Και όπως και στην μία έτσι και στην άλλη, υπάρχουν μονοπώλια, ολιγοπώλια και καρτέλ, δηλαδή συσσωματώσεις δυνάμεων που προσπαθούν, πάση θυσία, να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντα τους.

Εταιρίες πιστοληπτικής αξιολόγησης: παίζοντας τον Θεό

Τι είναι και πώς δρουν οι οίκοι πιστοληπτικής αξιολόγησης; Ο αναλυτής και χρηματιστηριακός σύμβουλος Πάνος Παναγιώτου, διευθυντής ΕΚΤΑ, εξηγεί. Το άρθρο δημοσιεύθηκε εδώ.

Ένα από τα ισχυρότερα όργανα παγκόσμιας εξουσίας είναι οι εταιρίες πιστοληπτικής αξιολόγησης Moody’s, Fitch και S&P, οι οποίες έγιναν ιδιαίτερα γνωστές στην Ελλάδα για το ρόλο τους στην ελληνική κρίση. Ο βραβευμένος με Πούλιτζερ Αμερικανικός δημοσιογράφος Thomas Friedman, είχε πει χαρακτηριστικά το 1996 σχολιάζοντας τη δύναμη μίας εξ αυτών των εταιριών: ‘Υπάρχουν δύο υπερδυνάμεις στον κόσμο σήμερα, κατά τη γνώμη μου. Είναι από τη μία οι ΗΠΑ και από την άλλη η υπηρεσία πιστοληπτικής αξιολόγησης ομολόγων της Moody’s. Οι ΗΠΑ μπορούν να σε καταστρέψουν με βόμβες και η Moody’s μπορεί να σε καταστρέψει με το να υποβαθμίσει τα ομόλογα σου. Και πιστέψτε με δεν είναι ξεκάθαρο, πάντα, ποιος είναι ο πιο δυνατός από τους δύο.’