Οι πλούσιοι δεν θα πληρώσουν φόρους, άρα θα πληρώσουν οι εργαζόμενοι (ή: τράπεζες εναντίον ανθρώπων)

Ενδελεχής και οξυδερκής ανάλυση της “Ελληνικής κρίσης” από τον επιφανή Αμερικανό οικονομολόγο και αναλυτή Michael Hudson.
Ελληνική μετάφραση από το μπλογκ Chomsky Speaks Greek.

Οι οικονομικοί κύκλοι της Αμερικής χρησιμοποιούν το παράδειγμα της Ελληνικής κρίσης και της ομοιότητες της Ελληνικής οικονομίας με αυτή των ΗΠΑ επιδιώκοντας της μείωση των δημοσίων δαπανών στις ΗΠΑ. Από την άλλη πλευρά οι Έλληνες διαδηλωτές αντιστέκονται στην μείωση των δημοσίων δαπανών και στην βαριά φορολόγηση των εργαζομένων υποστηρίζοντας ότι οι θυσίες τους γίνονται προς όφελος των ελληνικών και ξένων τραπεζών.

Οι Έλληνες διαδηλωτές έχουν απόλυτο δίκιο. Στην πραγματικότητα η χρηματοδότηση της Ελλάδας από την ΕΕ δεν είναι τίποτα άλλο από ένα σχέδιο το οποίο θα εξασφαλίσει ότι η Ελλάδα θα μπορέσει να ξεπληρώσει τα δάνεια (ομόλογα) που πήρε τους τελευταίους μήνες με απαράδεκτα υψηλά επιτόκια (μετά τις συνεχές υποβαθμίσεις της ελληνικής οικονομίας από τα χρηματοπιστωτικά ινστιτούτα αξιολόγησης).

Το κόστος του απαράδεκτου αυτού δανεισμού καλούνται να πληρώσουν οι Έλληνες φορολογούμενοι (και οι Ευρωπαίοι) με αύξηση της φορολογίας, μείωση των μισθών, ξεπούλημα του δημοσίου τομέα κλπ. Οι κάτοχοι των ελληνικών ομολόγων (τράπεζες, χρηματοπιστωτικά ινστιτούτα και ευρωπαϊκές κυβερνήσεις) θα εξασφαλίσουν τα κέρδη τους και τα μπόνους των υψηλόβαθμων στελεχών τους. Συνάμα η χρεοκοπία της Ελλάδας δεν είναι σίγουρο ότι θα αποφευχθεί αλλά μέχρι αυτό να γίνει οι “επενδυτές” θα έχουν μετατρέψει τους τόκους των δανείων σε σταθερά κεφάλαια (γη, ιδιοκτησία και ελληνικές επιχειρήσεις του δημοσίου).

Greece is a microcosm of a modern class war rarely reported as such

Ο πολυβραβευμένος δημοσιογράφος και ντοκιμαντερίστας John Pilger γράφει αποκαλυπτικά, ωμά, για την ελληνική κρίση στη βρετανική επιθεώρηση New Statesman.

The heresy of Greece is that the uprising of its ordinary people provides an authentic hope unlike that lavished upon the warlord in the White House.

What makes Greece different is that it has experienced, within living memory, invasion, foreign occupation, military dictatorship and popular resistance. Ordinary people are not cowed by the corrupt corporatism that dominates the European Union. The right-wing government of Kostas Karamanlis that preceded the present Pasok (Labour) government of George Papandreou was described by the sociologist Jean Ziegler as “a machine for systematically pillaging the country’s resources”.

The crisis that has led to Greece’s “rescue” by European banks and the International Monetary Fund is the product of a grotesque financial system that itself is in crisis. Greece is a microcosm of a modern class war rarely reported as such, but waged with all the urgency of panic among the imperial rich.